کد مطلب:29246
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:101
ناصر خسرو قبادیانی
.4029. او از شاعران بزرگ قصیده سراست و می گوید:
شرفِ مرد به هنگام، پدید آید از او
چون پدید آمد تشریف علی، روز غدیر
بر سر خلق، مر او را چو وصی كرد نبی
این، به اندوه درافتاد از او، آن به زَحیر
حسد آمد همگان را ز چنان كار از او
بِرَمیدند و رمیده شود از شیر، حمیر
او سزاید كه وصی بود نبی را در خلق
كه برادرْش بُد و بِنْ عم و داماد و وزیر.
و در ادامه می سراید:
ای كه بر خیره همی دعوی بیهوده كنی
كه فلان بودت از یاران، دیرینه و پیر
شرفِ مرد به علم است، شرف نیست به سال
چه درایی سخن یافه همی خیره به خیر؟
یافت احمد به چهل سال، مكانی كه نیافت
به نود سال براهیم از آن، عُشر عشیر
علی آن یافت ز تشریف كه در روز غدیر
شد چو خورشید درخشنده در آفاق، شهیر.[2].
- حكیم ابو معین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی مروزی، ملقّب و متخلّص به «حجّت» از شاعران قوی طبع و از قصیده سرایان گران قدر زبان فارسی است. او در ذی قعده سال 394 مطابق با تیر یا مرداد 382 در قبادیان از نواحی بلخ، در خانواده ای محترم پا به دنیا گذاشت. در علوم عقلی و نقلی زمان خود، تبحّر یافت، به دربار سلطان محمود غزنوی و پسرش مسعود غزنوی تقرّب جُست و پس از مدّتی، تحوّل درونی یافت و به سیر آفاق و انفس پرداخت. او در سال 437ق، عازم مكّه شد كه سفرش هفت سال طول كشید و به چندین كشور مسافرت كرد. سه سال در مصر ماند و به طریقه فاطمیان پیوست و به رتبه حجّتی رسید. او برای تبلیغ به خراسان برگشت و مردم را به مذهب تشیعّ اسماعیلی فرا خواند. ناصر خسرو پس از فرار از بلخ و مسافرت های متعدّد، در یُمگان در سال 481ق، وفات یافت و در همان جا دفن شد. از وی آثار بسیاری مانده است.
- دیوان ناصر خسرو (تصحیح:سید نصراللَّه تقوی، تهران:امیر كبیر، 1348ش: 196-194.
